Ieder jaar zegt de alleraardigste cardiologe tegen mij: wel bewegen hoor! Nadat zij mij eerst bij het ziekenhuis op een cardio-uurtje had geplaatst om te "bewegen", was ik daar snel van genezen. Op mijn leeftijd mij met een nivea strandbal over te laten gooien was niet aan mij besteed.
Maar goed: ik moest "bewegen". Eerst wandelde ik iedere avond een rondje door die "verschrikkelijk gevaarlijke wijk" Terweijde (was niets aan de hand) maar toen ik dat zat was ben ik begonnen bij een plaatselijke eenmans fysio te "bewegen" op het cardio-uurtje. Ik was daar opdat uurtje totaal niet op zn plek, allemaal oudere mensen dan ik die het lokale nieuws doornamen en ook nog wat "bewogen". De fysio neuzelde gezellig mee en had totaal geen belangstelling of je nu wel of geen vorderingen maakte.
Toen naar de grotere lokale fysio, het zag daar allemaal veel beter uit en er werd goed begeleiding gegeven. Totdat ik last kreeg van mn knie en zij gingen prutsen (en declareren). Op een gegeven moment was ik het zat en ben naar mn huisarts gegaan die mij naar de orthopedisch chirurg verwees. Een week later had ik al een kijk operatie achter de rug en was het euvel verholpen.
Maar ook die orthopedisch chirurg zei: wel bewegen hoor.
September vorig jaar ben ik samen met mn dochter op een avond eens als proef naar het zwembad gegaan. Dat zwemmen beviel goed alleen was het er reuze druk. De badjuf (leuk woord is dat toch) zei ons dat wij eens in de ochtend moesten komen, dan is het stil en kun je in je eigen ritme zwemmen.
Zo gezegd, zo gedaan. Iedere maandagochtend zijn mijn dochter en ik in het zwembad te vinden om onze baantjes te zwemmen. Bewegen dus. Wij zwemmen exact een halfuur, waarbij ik moet aantekenen dat mijn dochter het dubbele aantal baantjes dan van mij wegzwemt.. kleinigheidje houd je toch.
Maar dit bewegen bevalt mij prima. In de winter is het vroege opstaan best wel een barrière, maar in deze tijd heb ik daar geen last van. Bewegen!
Zag ik daar iets bewegen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten